چه زیبا گفتم: دوستت دارم، چ صادقانه پذیرفتی!

چه فریبنده آغوشم برایت باز شد، چه ابلحانه با تو خوش بودم!

چه کودکانه همه چیزم شدی، چه زود بخاطر یک کلمه مرا ترک کردی!

چه ناجوانمردانه نیازمندت شدم، چه حقیرانه واژه غریبه خداحافظی بر من آمد!

چه بی رحمانه من سوختم......!

امشب بغض تنهایی من دوباره میشکند، چشمانم بس که باریده دیگر حتی تحمل نور مهتاب را ندارد.

آخ که چقدر تنهاییم......!

دل بیچاره ام بس که سنگ صبورم بوده خرد شده و انگشتانم بس که برایت نوشته خسته شده!

روبروی آیینه نشسته ام

آیا این منم؟؟؟

شکسته... پیر... تنها

تو با من چه کردی؟؟

شاید این زمزمه های آخر دلتنگی ام باشد و دیگر هیچ نخواهم گفت.....

اما...

منتظرم

پس برگرد، عاشقانه برگرد....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: